دوست عزیز ایام خوشتان را تبریک می گویم برای گرفتن یادگاری به وبلاگ ما سر بزنید اگر برایتان ممکن میباشد وبلاگهای من را در لینکستان خود قرار دهید تا زیر سایه شما نسیمی به ما برسد و بازدیدکنندگان شما گوچه چشمی به وبلاگ ما داشته باشند به علت حجم بالای عکسهای آموزشی ما شما اول تمام صفحه های اینترنتی را ببندید و کمتر از 5 دقیقه صبر کنید تا وبلاگ ما لود شود خیلی خوشحال میشوم ازاین فرصت نهایت استفاده را ببرید پیروز باشید به امید روزی که موضوع وبلاگهای من باعث ایجاد همکاری دو جانبه وبلاگهایمان شود www.rezanaghizadeh.mg-blog.com http://emailiranian.persianblog.com
سلام عزیزم خیلی خوشحال شدم کامنتتو دیدم. باور کن بچه داشتن از نداشتنش سختتره. می دونم حسرتش کم نیست، اما این که آدم دیگه هرگز، هرگز خالی از نگرانی نمیشه آسون نیست. اصلاً نیست. اگر فکر می کنی زندگیت به خاطر بچه از بین رفته، نمی دونم. من تو متن زندگیت نبودم. ولی تا جایی که از نوشته هات برداشت کردم، اونایی که می خواستن تو رو بکوبن و هنوزم دست از سرت برنداشتن، حتی اگه بچه هم داشتی یه روز بیرونت می کردن. خیلی دلم می خواد بهت امید بدم. ولی نمی دونم چطوری... می دونم که آسمون هنوزم آبیه. می دونم که زندگی هنوزم جاریه. می دونم که تو سنی نداری که زانوی غم به بغل بگیری. بیشتر دوستای همسن و سال تو ان و هنوز مجردن. تازه کلی برنامه برای زندگی شون دارن که شوهر پیدا کردن در مرحله ی آخره. عزیزم خیلی دوستت دارم و دلم میخواد شاد ببینمت. راستی این ایمیل جدیدمه. اگه دوس داشتی باهام درددل کنی خوشحال میشم. این روزا کلی از یه دوست که مشکل مشابه تو رو داره نامه دارم. شاید نتونم کمکی بکنم. ولی نامه هاشو می خونم و جواب میدم...
سلام نگار عزیزم.... خوبی؟ مرسی که اومدی پیش من.... راستش اونجا نتونستم درست برات توضیح بدم... نگار جان....حتی توی دنیای مجازی هم خیلی ها منو میشناسن....خودشونو نشون نمیدن اما تمام پستارو دنبال میکنن....و همیشه هم هستن....من اینجا نمیتونم راحت باشم...اما بازم راحت تر از دنیای واقعی ام....چون بازم حرفمو میزنم...اینجا فقط تونستم حرف بزنم ولی به صورت مبهم....میدونم عزیزم...حق داری نفهمی من چی میگم....قرار نیست همه متوجه بشن من چی و کیو میگم....چون هیچکس نمیدونه....اما....فقط ازتون خواستم که درکم کنین...که سعی کنینی دردمو بفهمین...که تنهام نذارین...من اومدم اینجا مهمون این دوستا بشم...که تا آخرش دستتونو بدین به دستم....که تا اخر با هم باشی... با هم بخندیم...با هم گریه کنیم....همیشه با هم....تا هر موقع شد.... راستی....راجع به اینکه گفته بودم از اون ۷ تا متنفرم....نه نسبت به شماها....در یه شرایط خاث بدم میاد....وگرنه خودت دیدی من همیشه به دوستام که شماها باشین میگم...عزیزم...گلم...دوست دارم....یا اونای دگیه راحت باشی بگو....اونی که من گفتم یه چیز خاصه... منم دوست دارم....مرسی گلم....
سلام نگار جوون
تورو خدا این حرفو نزن...دلم گرفت...
هستن کسانیکه این موضوع واسشون بی اهمیته...
دلت شاد
دوست عزیز ایام خوشتان را تبریک می گویم برای گرفتن یادگاری به وبلاگ ما سر بزنید اگر برایتان ممکن میباشد وبلاگهای من را در لینکستان خود قرار دهید تا زیر سایه شما نسیمی به ما برسد و بازدیدکنندگان شما گوچه چشمی به وبلاگ ما داشته باشند
به علت حجم بالای عکسهای آموزشی ما شما اول تمام صفحه های اینترنتی را ببندید و کمتر از 5 دقیقه صبر کنید تا وبلاگ ما لود شود خیلی خوشحال میشوم ازاین فرصت نهایت استفاده را ببرید
پیروز باشید به امید روزی که موضوع وبلاگهای من باعث ایجاد همکاری دو جانبه وبلاگهایمان شود
www.rezanaghizadeh.mg-blog.com
http://emailiranian.persianblog.com
سلام عزیزم
خیلی خوشحال شدم کامنتتو دیدم.
باور کن بچه داشتن از نداشتنش سختتره. می دونم حسرتش کم نیست، اما این که آدم دیگه هرگز، هرگز خالی از نگرانی نمیشه آسون نیست. اصلاً نیست.
اگر فکر می کنی زندگیت به خاطر بچه از بین رفته، نمی دونم. من تو متن زندگیت نبودم. ولی تا جایی که از نوشته هات برداشت کردم، اونایی که می خواستن تو رو بکوبن و هنوزم دست از سرت برنداشتن، حتی اگه بچه هم داشتی یه روز بیرونت می کردن.
خیلی دلم می خواد بهت امید بدم. ولی نمی دونم چطوری... می دونم که آسمون هنوزم آبیه. می دونم که زندگی هنوزم جاریه. می دونم که تو سنی نداری که زانوی غم به بغل بگیری. بیشتر دوستای همسن و سال تو ان و هنوز مجردن. تازه کلی برنامه برای زندگی شون دارن که شوهر پیدا کردن در مرحله ی آخره.
عزیزم خیلی دوستت دارم و دلم میخواد شاد ببینمت.
راستی این ایمیل جدیدمه. اگه دوس داشتی باهام درددل کنی خوشحال میشم. این روزا کلی از یه دوست که مشکل مشابه تو رو داره نامه دارم. شاید نتونم کمکی بکنم. ولی نامه هاشو می خونم و جواب میدم...
خدا رو شکر کن که بچه نداشتی.و بازم خدا رو شکر کن که الان بچه نداری.
خسته نباشید عالیه وبلاگتون یه سری هم به ما بزنید خوشحال میشیم همین بای پیوند یادتون نره
سلام نگار عزیزم....
خوبی؟
مرسی که اومدی پیش من....
راستش اونجا نتونستم درست برات توضیح بدم...
نگار جان....حتی توی دنیای مجازی هم خیلی ها منو میشناسن....خودشونو نشون نمیدن اما تمام پستارو دنبال میکنن....و همیشه هم هستن....من اینجا نمیتونم راحت باشم...اما بازم راحت تر از دنیای واقعی ام....چون بازم حرفمو میزنم...اینجا فقط تونستم حرف بزنم ولی به صورت مبهم....میدونم عزیزم...حق داری نفهمی من چی میگم....قرار نیست همه متوجه بشن من چی و کیو میگم....چون هیچکس نمیدونه....اما....فقط ازتون خواستم که درکم کنین...که سعی کنینی دردمو بفهمین...که تنهام نذارین...من اومدم اینجا مهمون این دوستا بشم...که تا آخرش دستتونو بدین به دستم....که تا اخر با هم باشی...
با هم بخندیم...با هم گریه کنیم....همیشه با هم....تا هر موقع شد....
راستی....راجع به اینکه گفته بودم از اون ۷ تا متنفرم....نه نسبت به شماها....در یه شرایط خاث بدم میاد....وگرنه خودت دیدی من همیشه به دوستام که شماها باشین میگم...عزیزم...گلم...دوست دارم....یا اونای دگیه راحت باشی بگو....اونی که من گفتم یه چیز خاصه...
منم دوست دارم....مرسی گلم....
فعلا..
سلام نگار عزیزم...
کجایی...؟؟
نیومدی پیشم؟
منتظرتم گلم....خبری از خودت بهم ده....
فعلا...